DZIEŃ 423

 Mężczyzna leżący przede mną miał jelito owinięte wokół szyi. Nic nowego. Muchy latające wokół niego? Nic nowego. Odór uwalniający się od jego ciała? Nic nowego. Zmasakrowana twarz? Nic nowego.
Ciągle myślę nad znalezieniem jakiegoś lokum. Wolę to, niż koczowniczy tryb życia. Usiadłam gdzieś na uboczu, żeby te gnidy mnie nie zauważyły. Wyciągnęłam ze swojej kieszeni przedmioty, które noszę przy sobie zawsze: zdjęcie matki pielęgniarki i ojca policjanta uśmiechniętych w swoich strojach roboczych (zdjęcie zostało zrobione przed ich rozstaniem), trzy noże, kawałek liny, bandaż i bukłak na wodę z owczej skóry.
Często robię przegląd swoich rzeczy, bo są one jedynymi, które posiadam. Niestety. Reszta została spalona w wyniku pożaru. Może by tam wrócić? Nie, na pewno nie. Złapią mnie. To by było zbyt niebezpieczne, zważając na mój brak broni, wyczerpanie i głód. Właśnie... głód. Wstałam otrzepując się z ziemi i pyłu. Szłam jakąś polną ścieżką do pobliskiego sklepu spożywczego. Mam nadzieję, że nic nie stanie mi na drodze. Odniosłabym ogromną porażkę.
Zbierało mi się na wymioty, więc przyśpieszyłam kroku. Już niedaleko. Słyszałam w oddali ptaki. To wrony, paskudne ptaszyska, które żywią się padliną. Nie dziwię się, że jeszcze żyją, skoro żerują w ten sposób. Od sklepu dzieli mnie tylko 10 metrów, ale zatrzymuję się, gdy widzę czyjś ruch. Jest ich trzech. Schowałam się za nieopodal stojące auto i wyglądałam przez szybę. Poczekam, aż sobie pójdą. Nie będę się pakowała w niepotrzebne kłopoty. Chyba już poszli, albo przynajmniej znikli z mojego pola widzenia.
 Wyszłam zza samochodu oglądając się dookoła. Nawet najmniejszy błąd mógł mnie sporo kosztować. Głupi ma zawsze szczęście- dotarłam cała i zdrowa.
Klamki od drzwi były związane łańcuchami i zamknięte kłódką. Miałam przy sobie pręt. Tak, ten sam pręt, którego wsadziłam ślicznotce w brzuch. Rozwaliłam całe to zabezpieczenie i weszłam do środka. Półki sklepowe były puste, jakby ktoś przewidział, że będzie potrzebna taka ilość produktów by przeżyć całą apokalipsę. Złapałam kilka konserw i wsadziłam do kieszeni bojówek. Nic lepszego tam nie znalazłam. Wyczłapałam się ze sklepu z spodniami cięższymi o kilogram.